15 Ocak 2014 Çarşamba

Ankara'ya Dönüş ama Bu Sefer Başka...

Üniversiteden sonra sudan çıkmış balığa dönmüştüm Samsun'a döndüğümde. Ne kadar arasam da uğraşsam da 2-3 ay işe giremeyince kabıma sığamamış ve Ankara yollarına düşmüştüm. Kardeşim  de orda okumaktaydı, iş potansiyeli  fazlaydı, ne de olsa başkentti .

Küçük bir börek ve baklava üretim tesisi için kalkıp Ankara'ya gelmek çok ta mantıklı görünmese de bir yerlerden başlama, idealist düşünceler içerisinde orayı örnek bir işletmeye dönüştürme hayali heyecan veriyordu. Ne hayaller ama öyle ki ustanın sigara içtikten sonra baklavayı açmaya devam ettiği bir yerde bir haftadan fazla dayanamadım. Maaşlarının doğru dürüst ödenmediği bir işletmede gıda güvenliği pek de umurlarında değildi doğrusu. Gıda sektörünün ülkemizde  ne durumda olduğunun küçük bir örneğiydi sadece.

Öyle böyle yaşanan hayal kırıklıklarından sonra güzel bir iş bulup kardeşimle eve çıkmış, üç senemi başkentte geçirmiştim. Bizim ufaklık Kübra'da üniversite sınavlarında iyi bir dereceye girince ikinci senemizde onu da aldık yanımızda. Artık üç kardeş ev arkadaşı olmuştuk.

Şimdi buraya tekrar gelişimin sebebi ise hayırlı bir iş. Benim bir küçüğüm Elif'imin sözü vardı. Şuan hala Ankara'dayım. Meğer İstanbul havasından sonra ne soğuk geliyormuş burası. Sisin eksik olmadığı, araba camlarının buz tuttuğu, ama yine de  kendine alıştıran bir şehir.

Bizim kız bankacı ve yoğun çalışıyor. Söz günü elbisesini almaya gittik cümbür cemaat. Annem evde hazırlıkları yaparken biz de damat ve kayınvalideyle birlikte iki alışveriş merkezi tavaf ettik ve en son girdiğimiz mağaza da bulabildik anca içimize sinen bir elbise. Tamamen genetik sebeplerden ötürü bu kadar uğraştık, sulak yerde yetişmemizden midir bilinmez ailecek yabana atılmayacak kadar uzun boyluyuz. Giydiği elbiseler çok şık dursa da inanılmaz kısa geliyordu. Neyse ki hallettik en umutsuz anımızda. Eve vardığımızda saat 5 civarındaydı ve 8 gibi söz kesilecekti. Hummalı çalışmalar ve hazırlıklar aralıksız devam etti. Öğrenci evimizde neşe dolu, samimi, içten bir söz akşamı oldu.











Günün yorgunluğundan sonra ayakkabılar da çıkarılır şıklık arka plana atılır artık. Bir de şu bulaşık makinesinin ne kadar büyük bir nimet olduğu tekrar hatırlanır ve evet evet  burası öğrenci evi arkadaş diye içten geçirilir yine :))

İnşallah çok mutlu olurlar, tüm sevenler birbirine kavuşur  :)

Sevgiyle kalın ♥






6 yorum:

  1. Hepiniz ne kadar benziyorsunuz birbirinize :) ayrıca Elif'e de mutluluklar dilerim, Allah tamamına erdirsin inşallah. Darısı da biz bekarların başına :)

    YanıtlaSil
  2. Kuzum bizi özellikle Elif'le ya çok benzetirler ya da hiç alakanız yok derler ama boy pos hemen hemen aynı olunca bir de kardeş olunca illa ki andırıyoruz birbirimizi :) İnşallah darısı senin başına, güzel mutlu haberlerini paylaşırsın en yakın zamanda bizlerle :))

    YanıtlaSil
  3. Allah tamamına erdirsin..

    Aile bireylerinin hepsi birbirine benziyor.. Benim gibi ormanda veya çöpte bulunan yok belli ki..

    YanıtlaSil
  4. Aminn amin çok teşekkürler, darısı tüm sevenlerin başına :)) Olur mu hiç öyle şey size öyle geliyordur bize sorsan birbirimizle hiç alakamız yok deriz ama hepimiz 1,70 m üstü olunca boy pos itibariyle andırıyoruz işte :)

    YanıtlaSil
  5. hayırlı olsun :) hepiniz de çok güzelsiniz maşallah :)

    YanıtlaSil
  6. Sevgili Seçil çok teşekkürler :)

    YanıtlaSil